Tijdens een van de vele ATB-ritjes met Johnny en Richard ontstond afgelopen winter het idee om een mooie uitdaging te zoeken. De Bartje-200 werd een paar keer geopperd en toen er begin mei extra startbewijzen vrijkwamen hebben Johnny en ik een kaartje gekocht. Daarna een mooi voorbereidingsprogramma gemaakt, met wekelijks een flinke ATB tocht van ruim boven de 100 kilometer. Met fietsmaat Toine, collega Gijco en zijn fietsmaat Frank maakten we zelfs een rit van 135 kilometer met behoorlijk wat hoogtemeters op de Veluwe. We vonden dat we er klaar voor waren.
Afgelopen zaterdag 3 juli vertrokken we naar Exloo waar we verbleven in Herberg de Boschrand, een aanrader. Prima herberg met een zeer goede keuken. Op zaterdag nog een klein ritje in de omgeving gemaakt om de benen en de fiets te testen en toen kon het gebeuren!
Zondag 4 juli, de grote dag! Omdat we niet allemaal gelijktijdig hadden ingeschreven startten we in verschillende waves. Gijco en Frank een uur eerder dan wij, dus die zouden we onderweg niet zien. Powerman Toine Peters ging een wave na ons van start, de vraag was dus niet óf maar wanneer hij ons zou inhalen.
Om 8.20 uur mochten we ons opstellen in het startvak, de speaker sprak ons bemoedigend toe en om 8.30 uur ging we “los”. We kwamen direct in een mooie groep terecht en er werd stevig doorgetrapt. De eerste 25 kilometer ging veelal over brede bospaden, Drentse kasseien wegen en verharde weg. Na een uur stond er dan ook al 30 kilometer op de teller. Daarna doken we het bos in en volgde de ene na de andere ATB trail. Na een kleine twee uur kwamen we aan bij de eerste post. Snel wat eten, de bidons vullen en weer door, de dag was tenslotte nog lang.
Na vier uur en twintig minuten kwamen we aan op de verzorgingspost in Balloo. Na een korte pauze gevuld met het eten van stroopwafels en banaantjes en het vullen van de bidons konden we weer verder. Met nog ruim 100 km te gaan begonnen de beentjes zeer te doen en ging ik me afvragen: "Waarom doe ik dit ook alweer?" Maar opgeven is natuurlijk geen optie. Johnny zit er gelukkig beter bij en dankbaar volg ik zijn wiel. Na zes en een half uur bereiken we de pauzeplek in Zuidlaren. Die posten zijn overigens voortreffelijk! Energierepen, bananen, zoute drop, energiedrank, cola, echt overal is aan gedacht. Als we stilstaan komt ook Toine aangefietst.
Met zijn drieën rijden we verder, de pauze en “kopman” Toine zorgt voor moraal en sterke benen. We bereiken dan ook vlot de laatste pauzeplek op 45 km van de finish. De hele dag rijden we in prachtig zonnig weer, maar we worden gewaarschuwd dat er onweer in de lucht hangt. Met nog 20 kilometer te rijden is het zover: het valt met bakken uit de hemel. Schuilen in het uitgestrekte Drentse land is er ook niet bij en door de blubber bereiken we na 10 uur en 25 minuten de finish. Daar worden we weer goed ontvangen, met een medaille, een pastamaaltijd en wat te drinken.
De Bartje-200 was top georganiseerd en verzorgd. We kijken terug op prachtige dag, waarin we hebben afgezien, maar vooral ook hebben genoten. Onderweg nog een paar keer aan Frank gedacht en dat gaf weer extra motivatie om door te gaan.
Groeten Edwin (en Johnny)
#freedomonmybike
