CS logo groen geel achtergrond goed Peters A5 advertentie Zelf Logo Grobouw Logo Verchromen
RvD logo
Boever logo 2012
Logo Wick10
MvW logo PaneelPlus logo
99fa3004 b11f 423e b924 a508339fc995

Nieuwsbericht

Alle nieuwsberichten

Con la Buccia Pedali attraverso le montagne!

Geplaatst op 08/08/2021

Ofwel 'Met de Peeltrappers tegen de bergen!'

30 januari 2021 is de app-groep Stelvio e.o. 2021 aangemaakt en het ging meteen los; wie heeft hoeveel lucht, wie gaat er in wie zijn wiel hangen en met welk lepeltje kom je te liggen. Het belooft al meteen een Top lang-weekend te worden. Het enige dat nog zand in de ketting kan gooien zijn de Covid beperkingen.

2 juni is dan de kogel door de lager en het routeboek al zo goed als klaar, we kunnen dus net als de voorzitter aan de voorbereidingen beginnen. Het is een heel geregel om alle fietsen, fietsers en begeleiders “There and Back again” te krijgen en dan zie je meteen wat voor een geweldige club we hebben. Vrijdag 30 juli is iedereen zoals afgesproken om 14.00 uur plaatselijke tijd aanwezig in hotel Meublé Garni Della Contea te Bormio.

Vrijdag 30 juli

Een aantal deelnemers waren al eerder gearriveerd en om die tijd goed te besteden werd besloten om de Gavia maar ‘even’ te doen. Dat bleek toch een serieuze puist te zijn, maar iedereen was op tijd terug om het oorspronkelijke programma te volgen. 

Als opwarmertje stond dan al meteen een leuke rit gepland. 'Samen' dertig kilometertjes toeren vanaf het hotel over de top van Torri de Fraele (794 hm) naar Lago di Cancano. Dit was een erg mooie klim die zelfs voor Wilco Kelderman in de Giro van 2020 te veel bleek te zijn. Uiteraard hadden de “Buccia Pedali” hier geen moeite mee en konden we boven even genieten van het uitzicht alvorens we ons weer naar beneden stortten. Helaas had niet iedereen voldoende instructie gekregen (welke voet omhoog in welke bocht) en heeft de eensgezindheid binnen een klein deel van de groep ergens tijdens de afdaling moeten lossen. Ik ga verder geen namen noemen, het lag in ieder geval niet aan Agnes…

Uiteraard waren we er niet alleen voor het fietsen. Lekker eten en een drankje hoort er natuurlijk ook bij. De biefreepjes waren echt verrukkelijk en ook goede brandstof voor de volgende dag. Het stapelen werd vooral gedaan door het nuttigen van een paar 'Birra Grandes' en zorgen dat er vooral geen eten werd weggegooid. Paul en Peter zijn wat dat betreft erg millieubewust en diervriendelijk.

Zaterdag 31 juli

Vandaag ging het dan echt beginnen volgens het routeboek. Vertrekken vanuit Bormio via een mooie route over een prima aangelegd fietspad naar de Mortirolo. Waar ikzelf met een verzet van 36-28 en soms 36-30 op de vrijdag makkelijk fietste, was dit toch echt wel een ander verhaal. Met stiigingspercentages van ruim 16% over 100 meter werd het al snel harken. Het zal er in ieder geval niet zo 'smooth' uitgezien hebben als Kamiel zijn pas geschoren beentjes. 

Boven gekomen netjes op elkaar gewacht en ondertussen van het uitzicht genoten.

Na een klein stukje dalen was het dan al tijd voor een bordje pasta en een colaatje om vervolgens echt te genieten van de welverdiende afdaling richting de Gavia. Over deze twintig kilometer lange klim kan ik kort zijn, te zwaar verzet, te steil, te lang, te donkere tunnel, kramp en 18 seconden. Was dit de tijd dat Marian op de grond heeft gelegen in de tunnel, of dat Luc erachter kwam dat het zonder zonnebril al donker genoeg was in dezelfde tunnel, of  had Edwin toch beter de biefreepjes kunnen eten?

Zondag 1 augustus

Voor de zondag zag het weer er niet al te best uit en is er een winkeltripje naar Livigno gemaakt. Rik heeft lekker rust genomen en ik ben maar gaan werken, je moet toch iets. Op het moment dat het dan toch even droog was, heb ik snel de fiets gepakt en ben de Bormio 2000 opgereden. Deze stond eigenlijk gepland voor de dinsdag, maar je kan hem maar gehad hebben en aangezien het na ongeveer anderhal uur weer zou gaan regenen, was dit een ideale trip.

Kamiel was ook nog even gaan fietsen in de middagregen en heeft meteen nieuwe Bianchivrienden gemaakt. Ook wel weer handig, want dan kon ook hij een lichter verzet monteren voor de rit van maandag.

Maandag 2 augustus

En dan de finale: Bormio – Stelvio – Prato – Stelvio!!

Nadat Rik en Luc eerst de buitenband van de voorzitter hadden vervangen, er zat echt geen rubber meer op, konden we op weg. Vanuit het hotel rechtsaf richting de voet van de Stelvio. Het was nog vroeg en ook erg fris. Ik had dan ook gekozen om beenstukken aan te doen en mijn Buccia Pedali shirt met lange mouwen. Mutsje, regenjasje en beany mee in de rugzak, want het kon wel eens koud zijn boven. Kamiel had het nog beter bekeken en had zelfs winter handschoenen meegenomen en dat bleek ook wel nodig te zijn met maar vier graden op de top.

De eerste klim ging 'maar' tot de afslag met de Umbrailpas, waar we de afdaling inzetten richting Zwitserland. Aangezien ik er nu toch was, heb ik de extra drie kilometer naar de top ook maar meegenomen, wat Peter en Agnes ook nog gedaan hebben.

Vanaf onderaan de Umbrailpas was het een relaxte rit naar Prato. Onderweg heeft Jurgen nog even een Dumoulintje gedaan om later nog een bordje pasta weg te kunnen werken voor de échte finale. Nu was het dan toch ieder voor zich en snap ik waarom de Italianen allemaal zo katholiek zijn. Waar de Stravatijden voor iedereen anders zijn, is de prestatie voor allen gelijk.

Met al de nodige kilometers en al een keer Stelvio in de benen is dit toch een erg pittig ding. In het begin loopt de weg nog wat langzaam op en kan je flink tempo maken. Vervolgens gaat het stijgingspercentage omhoog en wordt het ook wisselvalliger. Als je dan in totaal vierentwintig kilometer moet klimmen is ritme belangrijk en dat wordt er zo wel uitgehaald. Belangrijk om te vermelden dat Edwin eindelijk, na zes jaar de ‘vloek van de Stelvio’ heeft afgewend en in een indrukwekkende tijd naar boven is gereden.

Meter voor meter en van bocht naar bocht lukt het iedereen om naar boven te rijden en te genieten van een welverdiende warme chocomel, waarna we de afdaling richting Bormio konden inzetten. Helaas kon Paul niet mee vanwege een gebroken spaak, veiligheid gaat voor alles natuurlijk. Wel spijtig want het was ook weer erg genieten om naar beneden te racen.

Het woord 'genieten' is veel voorbijgekomen en dat is denk ik ook het sleutelwoord van deze trip. Als je geniet is het ook makkelijker om door te zetten en karakter te tonen.

Jurgen, dank voor de organisatie. Marian, Agnes, Marion, Angela, Wyno, Edwin, Rik, Luc, Kamiel, Peter, Paul en Jurgen dank voor de gezelligheid, het was ECHT GENIETEN!

 

Marc